Maria jedynaczka i Jan vel odcięta pępowina

Trudne było życie z Marią pozbawioną brata. To właściwie pierwsze tak długie rozstanie tej dwójki. Maria jako jedynaczka nie nadaje się do współżycia. Jęczy, wymaga uwagi i nieustannego zainteresowania, nagle staje się bardzo niesamodzielna i wymaga pomocy przy najprostszych czynnościach. Co rano kładła się na podłodze i kazała ubierać się jak lalkę, tylko w odróznieniu od lalki stanowczo żądała w co ma być ubrana. No i przede wszystkim jak mantrę powtarza że ,,Jasio jest słodki i kochany i niedługo wraca''. Nie umie żyć bez brata i to jest nad wyraz rozczulające, zważywszy na fakt, że juz niedługo z tego wyrośnie.

Jan natomiast z dala od rodziny czuje sie jak ryba w wodzie. Nie dzwoni, nie odbiera telefonów, na uporczywe wydzwanianie odpowiada sms-em ,,nie mam czasu''. Gra w bilard i ping-ponga, szusuje ze stoku (,,ale wiesz mamo, że prędkość nie jest najważniejsza''-mówi nawiązując do swojej techniki slalomowej, która w odróżnieniu od zjeżdzania ,,na krechę'' jest wolniejsza). 

No i dobrze go wychowaliśmy na samodzielnego faceta, tylko matce głupiej jakoś ciężko się z tą świadomością żyje. Że syn gdzieś daleko, nie wiadomo czy podkoszulkę nosi, nie wiadomo czy czapkę naciąga i kołdrą się nakrywa należycie. Ale zęby zaciskam i robię dobrą minę, no bo w końcu co mi zostało. Toksyczność skrywam w sobie, bo mamisynków nie cierpię i mam nadzieję na wychowanie samodzielnych, samostanowiących i świadomych jednostek. Przynajmniej to sobie powtarzam, gdy syn po raz trzeci odrzuca połączenie, albo po dwóch minutach rozmowy twierdzi, że mu coś szumi i musi kończyć.

Na szczęście jutro wraca i wszystko będzie jak dawniej.

A oto rozrywki, jakie zapewniałam Marii, by nie myślała o nieobecności brata:

wałkowanie

ćwiczenia mimiki

dekoracja

motyw dekoracyjny przeniósł się z Marią do łazienki

Maria też zapewniła nam rozrywkę występując w przedszkolnym przedstawieniu w roli Śnieżynki*

* korzystając z okazji dziękuję całej rodzinie i znajomym z różnych zakątków Polski za zaangażowanie w

   poszukiwaniu stroju dla naszej Śnieżynki